ขึ้นภูกระดึง (หน้าร้อน)

วันแรกกับการปีนภูกระดึง

     การขึั้นภูกระดึงรอบที่สอง...ไม่ค่อยตื่นเต้นเท่าไหร่ เพราะจินตนาการออกได้ว่า พอขึ้นไปแล้วจะต้องเหนื่อยขนาดไหน..จำได้ว่ารอบที่แล้วหนาวมาก..แต่รอบนี้มาตอนเดือนกุมภาพันธ์ อากาศเริ่มร้อนแล้ว

     พอมาถึงภูกระดึง ตอนเช้าเราก็มาแวะพักที่นี่กันก่อน "ผานกเค้า" จุดที่ใครๆก็ต้องแวะพักเอาแรง กินข้าวกินน้ำก่อนที่จะเข้าไปผจญภัยในอีก 10 กิโลเมตร ข้างหน้า

      

     ความรู้สึกรอบนี้มาในอารมณ์วัยทำงาน ที่ไม่ค่อยตื่นเต้น หรือครึกครื้นเหมือนครั้งแรกกับการขึ้นภูกระดึงในวัยนักศึกษา ทำให้การขึ้นภูกระดึงรอบนี้เหมือนว่า เดินขึ้นไปย่ำบนอดีตที่เคยประทับใจยังไงอย่างนั้นเลย

     ว่าแล้วเราก็เริ่มขึ้นภูกระดึงกันตั้งแต่เช้า...ขนาดว่าแต่เช้านะ..แดดร้อนมากๆ ต้นไม้นี่ทิ้งใบเกือบหมด เหลือแต่กิ่งไม้เหมือนต้นตายให้เราได้เห็นตลอดทาง เดินไปด้วย วิ่งไปด้วย หลบแดดร้อน เพราะวันนี้แดดร้อนจริงๆ

     

        

     และแล้วก็มาถึงซำแฮกซักที ท้องฟ้าปลอดโปร่ง ต้นไม้สูงชะลิ่ว ดูกิ่งมันสิใบไม้หายไปไหน...เหลือแต่กิ่งไม้ให้ได้เห็นปลายกิ่งเรียวเล็กๆ แหม..ท้องฟ้าก็เปิด ร้อนตับแตก ผ่านด่านแรกไปด้วยดี

       

     เมนูเด็ดรอบนี้คือ แตงโม  โอ้โฮ อากาศร้อนกับแตงโมเย็นๆหวานฉ่ำ นี่ทำให้คลายร้อนไปเยอะเลย เดินกันมาตั้งไกล ก็ต้องมีเหนื่อยกันบ้างแหละ (วันทำงานแล้วนี่..) พักเยอะๆ ค่อยเป็นค่อยไป เดี๋ยวก็ถึง

     พอถึงหลังแปแค่นั้นแหละ แต่ละคนถึงกับนั่ง นอน กันเลย หมดแรงไปกับการปีนมาเยอะ นอนพักกันสักแป๊บก่อนที่จะเดินไปอีกตั้ง 5 กิโลเมตรกว่าๆ เพื่อจะเข้าไปที่พัก

          

     พอถึงวังกวางแล้ว เราก็รีบรับของจากลูกหาบเพื่อมากางเต็นท์ใต้ต้นไม้ จัดข้าวของให้เข้าที่ แล้วเราก็รีบเดินไปที่ผาหมากดูก เพื่อดูพระอาทิตย์ตกดินกัน...เดินล้ามาจากการปีนภูเขาแล้วต้องอึดใจอีกนิดไปดูพระอาทิตย์ตกกัน แต่ก็ห้ามลืมเลยคือ ไฟฉาย กับ อาหาร เพราะงานนี้ได้กลับมาดึกแน่ ผาหมากดูกห่างจากที่พักประมาณ 2 กิโลเมตร เราก็เดินแซงนักท่องเที่ยวบ้าง เขาแซงเราบ้าง สนุกดี

     มาถึงก็จับจองที่นั่งพักกันนิดหนึ่ง แล้วก็นั่งกินข้าวเย็นกันที่นี่ ได้บรรยากาศสุดๆ มุมพระอาทิตย์ตกกับตากล้องคนนี้ทำให้ได้มุมที่สวยมาก มืดแล้วเราก็เดินกลับมายังที่พัก ด้วยความที่ว่าเพื่อนๆที่มารอบนี้ ต่างก็เคยขึ้นภูกระดึงกันมาหลายรอบแล้ว เราจึงกลับเป็นคณะเกือบสุดท้าย เดินไปเดินมา เขาแซงหน้าเราไปหมด กลายเป็นว่า เป็นคณะสุดท้าย อยากบอกว่า "น่ากลัวมาก" เพราะไม่มีใครแซง ไม่มีใครตาม มืดสนิทตลอดงาน แต่ดีหน่อยที่เป็นช่วงวันวิสาขบูชา พระจันทร์เต็มดวง ทำให้บรรยากาศการเดินป่าตอนกลางคืนไม่ค่อยน่ากลัวเท่าไหร่ (มั้ง)

     

วันที่สอง กับ การเดินรอบๆภูกระดึง

     รอบนี้เต็นท์บนภูกระดึงที่กางรอนักท่องเที่ยวก็ยังเต็มเหมือนเดิม นักท่องเที่ยวก็ยังขึ้นมาชมความสวยงามของธรรมชาติกันที่นี่กันเยอะจริงๆ ว่าแล้วกลุ่มของเราก็เตรียมตัวออกไปเดินชมธรรมชาติรอบๆภูกระดึงกัน แต่แหม..ร้อนจริงๆ มารอบนี้ต้องทำใจหน่อยว่า "ร้อน" ร้อนจริงๆ แต่ละคนเตรียมอุปกรณ์กันร้อนกันเต็มที่

 

     

     ระหว่างทางมองบนท้องฟ้า หาก้อนเมฆให้ลอยผ่านเพื่อจะเอาร่มๆหน่อยนี่หายากทั้งวัน ท้องฟ้าเป็นสีฟ้า สีฟ้าตัดกันกิ่งของต้นสนแล้วดูสวยจริงๆ เราสามารถมองเห็นริ้วใบสนได้จากข้างล่างได้เลย พอเดินไปถึงน้ำตกในแต่ละที่ ก็อย่างที่เห็นคือน้ำเริ่มน้อยลง จนมองเห็นพื้นน้ำได้เลย แต่ถึงอากาศจะร้อนยังไง เราก็ยังเดินตามจุดท่องเที่ยวที่คุ้นเคย เดินผ่านแต่ละที่ความรู้สึกเดิมๆกับเพื่อนๆตอนนักศึกษาก็ผุดขึ้นมาในความคิด ให้ได้แอบยิ้มคนเดียวอยู่ทุกที

      

     เดินมาทั้งวันเพื่อจะรอสิ่งนี้ คือ นั่งดูพระอาทิตย์ตกดิน ที่ผาหล่มสัก ได้บรรยากาศสุดๆเพราะใครๆก็ต่างนั่งรอที่จะถ่ายภาพให้พระอาทิตย์อยู่ตรงกลางของกิ่งไม้สองกิ่งนี้ แล้วก็รีบไปถ่ายที่ผาหล่มสัก ไม่อยากจะบอกว่าคิวยาวมาก ... คณะเราก็ไม่รีบเพราะว่ารู้จักเส้นทางดี เราก็รอให้นักท่องเที่ยวทะยอยกลับแล้วเราก็ถ่ายรูปกัน กว่าจะถ่ายรูปเสร็จ กว่าจะเดินจากผาหล่มสักมาถึงวังกวางก็เกือบสี่ทุ่ม บรรยากาศเหมือนคืนแรกเลย คือ ไม่มีใครแซง ไม่มีใครตาม เราเองก็เพิ่งขึ้นเป็นครั้งที่สอง อารมณ์การเดินป่าตอนกลางคืนช่างตื่นเต้นจริงๆ (ครั้งที่แล้วรีบกลับเพราะกลัวกลับไม่ถูก) พี่ๆในกลุ่มก็ไม่รีบ เดินไปร้องเพลงไป แต่แสงจันทร์สว่างมากทำให้เห็นยอดสนปลิวไหวๆ

เห็นยอดพุ่มไม้เตี้ยๆ บางอารมณ์คิดไปไกล แอบกลัวเหมือนกันนะ

  

         

      

วันที่สาม กลับแล้วนะ "ภูกระดึง"

     ก่อนกลับก็ไม่ลืมที่จะซื้อเสื้อภูกระดึงมาใส่ลงภู แล้วก็มาถ่ายกับป้ายก่อนจะกลับ แต่รอบนี้ลืมชาร์ตแบตกล้องถ่ายรูป เลยไม่ได้เก็บภาพสวยๆ ขาลงเลยซักภาพ เปิดกล้องถ่ายรูปอีกทีคือตอนที่ลงมาถึงตีนภูแล้ว..เลยได้แค่ป้าย "เรารักษ์ภูกระดึง" ไว้เป็นที่ระลึก 55